Op de werkvloer terwijl de artiest zijn CD maakt
Henry Welling neemt zijn album ‘De Elendzanger’ op bij Roys Kitchen, de landelijk 
gelegen studio van collega Roy Klein Entink. Op een mooie zomeravond komen leerlingen en veel muzikanten uit de buurt samen om de workshop mee te maken, waar ze de artiest samen met zijn studiomuzikanten aan het werk kunnen zien. Speciaal voor de gelegenheid wordt vanavond een nieuw nummer bij de kop gepakt. Hoe pik je de informatie van de singer-songwriter op? Hoe kom je bij zijn kern en vertaal je wat hij tussen alle regels door vertelt, naar een mooie opname? Henry speelt daarom het lied eerst voor het aanwezige publiek. Buiten, omdat het warm is én omdat zijn songs gaan over het Achterhoekse land en de mensen die er wonen. In onvervalst Liemers dialect. Daarna gaan we met zijn allen de studio in. De artiesten zijn aan het werk in de opnameruimte en worden, vanuit de ruime regiekamer, met veel interesse gevolgd. De controleruimte, van waaruit doorgaans alleen de producer en technicus de verrichtingen van de musici volgen, is nu propvol en de hitte is letterlijk en figuurlijk voelbaar!
De musici die meespelen op het album en tijdens de workshop is een bont gezelschap van 
top musici. Bassist Lené te Voortwis (o.a. Frank Boeijen, Boudewijn de Groot), gitarist Jan Hendriks (o.a. Doe Maar), drummer Sjoerd van Bommel (o.a. Jango Edwards,Bots), Willem te Voortwis (o.a. Spargo, Daniel Sahuleka). Verderop in de productie dragen nog tal van gastmusici, van dichtbij en verder weg, hun muzikale energie bij aan ‘De Elendzanger’, dat van vakbladen lovende recensies krijgt. Ook spelen de muzikanten deze avond nog een lied van Willem, met Yolanda als vocalist, dat gaat over het soms eenzame talent, dat erkend wil worden voor zijn/haar aanwezigheid, maar waarvoor het soms lastig groeien is op onze wat zakelijke Achterhoekse bodem…
Luister naar deze spontane jam in een ruwmix van ‘Het recht van ’t eerste uur’
Het recht van ’t eerste uur
Het recht van ’t eerste uur
(Willem te Voortwis 2005)
Verder weg dan ooit,
als geen doek zich nog plooit
om het recht van ’t eerste uur.
Verder weg dan ooit
en misschien nooit,
wanneer de macht het stuur verliest.
Dan schrikt het vuur slechts van zichzelf
en dooft haar eigen wens,
kent het spel geen rechten meer,
de hoop van ’t eerste uur.
Tot de waarheid het midden kiest
tussen niets en gerechtigheid,
zal het kleine begin me zeggen dat bidden
elke reden verliest,
wanneer daden ontbreken
Zodat, verder weg dan ooit,
geen doek zich nog plooit…
En misschien nooit…